De prinses met het lange zwarte haar.

Onderbroekjes met roze hartjes, sterretjes en een strikje voorop. Knuffels, foto's, voorleesboekjes en het A4'tje met stickers voor het plassen. En je geur. Die hele eigen geur. Dagelijkse dingen maar vandaag zijn ze voor het laatst. Die laatste keer die ik maar voor me uit bleef schuiven.

Ik haal je bedje af en zie een bobbel onder de dekens. Vraag me af wat er deze keer onder zal liggen. Je blauwe frozen jurkje die je kreeg voor Sinterklaas, je favoriete zwarte balletschoentjes, een knuffel en een paars elastiekje.

Het ligt er inmiddels al ruim een maand want al die tijd heb ik je kamertje op zolder niet bezocht. Ik barst in huilen uit en lach door de tranen heen. Ik lach om die keer dat je pyjamabroek omhoog was gekropen en je er heilig van overtuigd was dat je in 1 nacht heel veel was gegroeid. Ontkennen dat het nooit moeizaam ging tussen ons zou een leugen zijn, maar je niet meer zien geeft me hartzeer. 

Ook al staat je bedje er vanaf vandaag niet meer en zul je hier waarschijnlijk nooit meer komen.. het blijft voorlopig nog even jouw kamertje.
Bedankt voor je humor, gezelligheid en liefde, prinses met het lange zwarte haar.