Herten heb ik er niet gezien

Bezeten door willen weten
ongeduld voert de overhand
onvermogen tot uitvoeren
van deze slopende droogte
een stromende bron te verwezenlijken
Een modderige poel waar herinneringen
als druk zingende ganzen dobberen,
die zich tegoed doen aan broodkruimels
geschenken, geschenken van nu
die toen werden en waren.
De ganzen zijn opgegeten, verteerd
en gescheiden van het lichaam.
Verstoten, vergeten, plaats gemaakt voor het heden
Terwijl de tijd onder me door raast
blijft het gevoel me bekruipen dat we nergens
zullen arriveren deze eeuwig durende reis.
Elke gedempte beek, rivier of plas lijkt nog droger
dan de ander.
droogte onttrekt de laatste restjes vocht
van mijn ogen en sluit ze.

Jij mag het grootste stuk

Overmand door ons leven
in de steek gelaten door angst.
Op mijn knieën de vloer boenen 
en onderbroeken wassen. 
Zonder klagen met boodschappen door de regen
ervoor zorgen dat we aan de hongersnood ontsnappen.
Het zit als gegoten,
als een schoen die geen schoenlepel nodig heeft.
Tevreden met alles samen delen
jij mag zelfs het grootste stuk.