Maanzaad

Als een schildpad kijk ik toe

kruip ik erin 

Overkomt me een gevoel van 

behaaglijkheid zoals dat ooit was

toen ik nog niet was

maar wel ronddwaalde in water

bestaande uit eigen uitwerpselen

Af en toe steek ik mijn kop uit

vervolgens in het zand 

geen adem 

geen woord te reppen 

verdwaald in mijn hoofd

en zuurstof een tekort wordt

Overkomt mij dit 

of gaf ik me al eerder over

zodat alles ging zoals ik dacht

zoals ik dacht

dat ik het wou.

Naar mijn hand gezet 

en nu vol brandende vragen

die niet

nooit

jawel

ooit kunnen worden gesteld

Maar niet nu 

het is nu veel te vroeg

te vroeg voor het maanzaad

om te ontkiemen. 

Als een schildpad verstop ik mij

in het harnas dat ons is gegeven 

als een extra vroege lentedag 

uitverkoren 

tot volle maan komt
zal het maanzaad groeien 

veranderen  

de wereld overweldigen 

met kleuren 

maar eerst wacht ik

inclusief met brandende vragen

Over ons, toen nog maar 3 weken oude, ongeboren kind.